Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

per synaeresin

  • 1 cyparissus

    [st1]1 [-] cyparissus, i, f.: cyprès. [st1]2 [-] Cyparissus, i, m.: Cyparissus (qui a été changé en cyprès).
    * * *
    [st1]1 [-] cyparissus, i, f.: cyprès. [st1]2 [-] Cyparissus, i, m.: Cyparissus (qui a été changé en cyprès).
    * * *
        Cyparissus, cyparissi foem. g. et per synaeresin Cypressus. deinde conuersione y in u, Cupressus dicitur. Virg. Cyprez.

    Dictionarium latinogallicum > cyparissus

  • 2 Aleius

    Ălēĭus, a, um, adj., = Alêïos, of or pertaining to Ale in Lycia:

    Aleïi campi,

    where Bellerophon, having been thrown from Pegasus, and blinded by the lightning of Jupiter, wandered and perished, Hyg. Fab. 57; Ov. Ib. 259: qui miser in campis maerens errabat Aleïs ( per synaeresin for Aleïis), Cic. Tusc. 3, 26, 63 (as transl. of Êtoi ho kap pedion to Alêion oios alato, Hom. ll. 6, 201; cf. Plin. 5, 27, 22, § 91).

    Lewis & Short latin dictionary > Aleius

  • 3 alveare

    alvĕārĭum, ii, n. (in Col. four times alveāre, is, n.) [alveus], a hollow vessel swelling out in the middle.—Hence,
    I.
    A beehive:

    seu lento fuerint alvearia (four syl. per synaeresin) vimine texta,

    Verg. G. 4, 33; * Cic. Oecon. Fragm. ap. Charis. p. 82 P.; Plin. 12, 20, 43, § 98.—
    II.
    A beehouse, apiary:

    circum villam totam alvearium facere,

    Varr. R. R. 3, 16, 12.—
    III.
    A kneading-trough, Tert. adv. Val. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > alveare

  • 4 alvearium

    alvĕārĭum, ii, n. (in Col. four times alveāre, is, n.) [alveus], a hollow vessel swelling out in the middle.—Hence,
    I.
    A beehive:

    seu lento fuerint alvearia (four syl. per synaeresin) vimine texta,

    Verg. G. 4, 33; * Cic. Oecon. Fragm. ap. Charis. p. 82 P.; Plin. 12, 20, 43, § 98.—
    II.
    A beehouse, apiary:

    circum villam totam alvearium facere,

    Varr. R. R. 3, 16, 12.—
    III.
    A kneading-trough, Tert. adv. Val. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > alvearium

  • 5 deorsum

    dĕorsum (dissyll. per synaeresin, Lucr. 1, 362; 2, 205 al.; cf.

    , on the contrary, trisyll.,

    id. 2, 202.—Also deorsus, like prorsus, quorsus, rursus, adversus, Cic. N. D. 1, 25, 69; Ap. M. 8, p. 207, 18; id. ib. 9, p. 236, 40; id. de Deo Socr. p. 47, 35; id. Flor. no. 15), adv. [contr. from devorsum, turned down], downwards, katô, opp. to sursum (class.).
    I.
    To indicate motion: ego me deorsum duco de arbore, Plaut. Aul. 4, 8, 8:

    deorsum cuncta feruntur (opp. flammae expressae sursum),

    Lucr. 2, 202; 205; 6, 335; Cic. N. D. 1, 25, 69; id. Fin. 1, 6, 18; Cels. 5, 26, 31:

    reliqui (gestus) ante nos et dextra laevaque et sursum et deorsum aliquid ostendunt,

    Quint. 11, 3, 105:

    deorsum cadit,

    Plaut. Rud. 1, 2, 89; cf.: ut isto gladio deorsus ad meum Tlepolemum viam quaeram, i. e. in orcum, Ap. M. 8, p. 207, 18.—
    b.
    Pleonast. with versus (versum):

    ubi deorsum versus ibit,

    Cato R. R. 156, 4; Varr. R. R. 2, 7, 5; Quadrig. ap. Gell. 9, 1, 1:

    ubi eo veneris, clivos deorsum vorsum est,

    right down before you, Ter. Ad. 4, 2, 35.—
    c.
    With sursum, up and down, anô katô:

    ne sursum deorsum cursites,

    Ter. Eun. 2, 2, 47; cf.:

    naturis sursum deorsum, ultro citro commeantibus,

    Cic. N. D. 2, 33, 84:

    si sanguis sursum deorsumve erupit,

    Cels. 2, 8:

    cum terra quatitur et sursum ac deorsum movetur,

    Sen. Q. N. 6, 21.—
    II.
    To indicate position, locality, down, below:

    qui colunt deorsum, magis aestate laborant: qui sursum, magis hieme... nec non sursum quam deorsum tardius seruntur ac metuntur,

    Varr. R. R. 1, 6, 3; Plaut. Aul. 2, 7, 5; Ter. Ad. 4, 2, 34 sq.; Vulg. Deut. 4, 39 al.—Cf. on this art. Hand, Turs. II. p. 280- 282.

    Lewis & Short latin dictionary > deorsum

  • 6 desum

    dē-sum, fŭi, esse (ee in deest, deesse, deerit, etc., in the poets per synaeresin as one syll., Lucr. 1, 44; Cat. 64, 151; Verg. G. 2, 233; id. A. 7, 262; 10, 378; Hor. Ep. 1, 12, 24; Ov. M. 15, 354 et saep.; praes. subj., desiet, Cato R. R. 8; perf., defuerunt, trisyl., Ov. M. 6, 585; fut. inf., commonly defuturum esse, as Cic. Div. in Caecil. 1, 2, etc.;

    also defore,

    id. Fam. 13, 63; Caes. B. G. 5, 56; Sil. 9, 248; imperf. subj., deforent, Ambros. Hexaem. 3, 13), v. n., to be away, be absent; to fail, be wanting (for syn. cf.: absum, deficio, descisco, negligo; freq. in all periods).
    I.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    non ratio, verum argentum deerat,

    Ter. Ph. 2, 1, 69:

    frigore enim desunt ignes ventique calore Deficiunt,

    Lucr. 6, 360: cf. id. 3, 455; Cato R. R. 8:

    omnia deerant, quae, etc.,

    Caes. B. G. 4, 29 fin.:

    semper paullum ad summam felicitatem defuisse,

    id. ib. 6, 43, 5:

    ibi numquam causas seditionum et certaminis defore,

    Liv. 45, 18:

    quod non desit habentem, etc.,

    Hor. Ep. 2, 2, 52 et saep.:

    non desunt qui, for sunt qui,

    Quint. 4, 5, 11; 8, 3, 85; Plin. 2, 109, 112, § 248.—
    (β).
    With dat. (so most freq.):

    metuo mihi in monendo ne defuerit oratio,

    Plaut. Bac. 1, 1, 3 and 4:

    cui nihil desit, quod, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17; cf. id. Lael. 14, 51:

    sive deest naturae quippiam, sive abundat atque affluit,

    id. Div. 1, 29, 61:

    quantum alteri sententiae deesset animi, tantum alteri superesse,

    Caes. B. C. 2, 31; so,

    opp. superesse,

    Cic. Fam. 13, 63; cf.

    opp. superare,

    Sall. C. 20, 11:

    neu desint epulis rosae,

    Hor. Od. 1, 36, 15; id. Ep. 1, 1, 58 et saep.:

    hoc unum ad pristinam fortunam Caesari defuit,

    Caes. B. G. 4, 26 fin.; cf. id. B. C. 3, 2, 2; 3, 96, 2. —
    (γ).
    With in:

    ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis, neque in Crasso redundaret,

    Cic. de Or. 3, 4 fin.; id. Rep. 2, 33:

    in C. Laenio commendando,

    id. Fam. 13, 63 al. —
    (δ).
    With inf. ( poet. and in postAug. prose):

    et mihi non desunt turpes pendere corollae,

    Prop. 1, 16, 7; Sil. 6, 10; Tac. H. 4, 1 al.—
    (ε).
    With quominus:

    duas sibi res, quominus in vulgus et in foro diceret, defuisse,

    Cic. Rep. 3, 30 fin. (ap. Non. 262, 23); Tac. A. 14, 39.—
    (ζ).
    With quin:

    nihil contumeliarum defuit, quin subiret,

    Suet. Ner. 45.—
    (η).
    With ut:

    non defuit, ut, etc.,

    Capitol. Gord. III. 31.—
    II.
    Pregn., to fail, be wanting in one's duty, as in rendering assistance, etc.; not to assist or serve, to desert one, to neglect a person or thing.
    (α).
    With dat.:

    tantum enitor, ut neque amicis neque etiam alienioribus opera, consilio, labore desim,

    Cic. Fam. 1, 9, 17; cf. id. Mur. 4 fin.:

    ne tibi desis,

    that you be not wanting to yourself, neglect not your own advantage, id. Rosc. Am. 36, 104; id. Fam. 5, 12, 2; cf. Hor. S. 1, 9, 56; 2, 1, 17; 1, 4, 134:

    senatu reique publicae,

    Caes. B. C. 1, 1, 3 sq.:

    communi saluti nulla in re,

    id. B. G. 5, 33, 2:

    Timotheo de fama dimicanti,

    Nep. Timoth. 4, 3:

    huic rei,

    Caes. B. C. 3, 93, 2:

    negotio,

    id. ib. 2, 41, 3:

    decori vestro,

    Cic. Rep. 6, 24:

    officio et dignitati meae,

    id. Att. 7, 17, 4; Liv. 3, 50:

    tempori,

    id. 21, 27; cf.:

    occasioni temporis,

    Caes. B. C. 3, 79 et saep.—
    (β).
    Without dat.:

    non deest reipublicae consilium... nos, nos, dico aperte, consules desumus,

    Cic. Cat. 1, 1 fin.; id. Rep. 3, 21:

    qui non deerat in causis,

    id. Brut. 34, 130:

    nec deerat Ptolemaeus,

    Tac. H. 1, 22 fin.
    B.
    To fall short of, miss, fail to obtain:

    ne quis desit gratiae Dei,

    Vulg. Heb. 12, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > desum

См. также в других словарях:

  • CYRE — I. CYRE Ceres apud Cnidios. Cael. Rhodig. l. 17. c. 27. II. CYRE fons in Cyrenaica, a quo urbi nomeu. Steph. Κυρή Callimacho, Hymn. in Apoll. Οἱ δ᾿ οὔπω πηγῆς Κυρῆς ἐδύναντο πελάςςαι Δωριέες, πυκινὴν δὲ νάπαις Α῎ζιριν ἔναιον, Ad fontem Cyren… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • galoches — Galoches, f. penac. plur. num. Sont des souliers de bois d une piece, sans courroye ne autre equippage de cuir, que les povres gens de village portent en temps d hyver au lieu de souliers de cuyr. Et partant ce n est ce que l Italien appelle… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»